وقتی به ساز و کار روابط و گذران روزگار از خرد مثل روابط فردی و شخصی آدم‌ها بگیر تا کلان مثل سیاست و قدرت نگاه می‌کنم یه تم واحد و کلی در خیلی جاهاش می‌بینم. به نظرم می‌رسه انگار همیشه یه عده یه طرف هستن که حسن نیت طرف مقابل رو چه باور داشته باشن و چه نداشته باشن فرض می‌گیرن و خودشون با حسن نیت از طرف مقابل که معمولا به یه شکلی یا دست بالا رو داره یا اصلا مطلوبیت جمعی براش مطرح نیست یا کلا به رفتار منطقی اعتقادی نداره تقاضای رفتار منطقی و صحیح می‌کنن. این دو طرف هم همیشه و لزوما ثابت نیستن و بعضا در موارد مختلف نقش‌های مختلف می‌گیرن. و این جور سر به دیوار فشار دادن رو اون قدر همه جا می‌بینم که کاملا قانع شده‌ام که چیزی که باید انتظار داشت دقیقا همین وضعیت خراب کنونی (و شاید هم ازلی و ابدی) بشریته که الآن شاهدشیم.